ANNAH RAIS LONGHOUSE EN BORNEO.

En Borneo hay infinidad de grupos étnicos, muchos de ellos tenían y tienen aún la peculiaridad de vivir en "Longhouse". Esto quiere decir que viven todo el grupo étnico o muchas familias en una gran casa alargada, regida por una reglas y conductas que sirven a la comunidad para convivir.

Nosotros tuvimos la oportunidad de ir a una de ellas, llamada Annah Rais , y ver con nuestros propios ojos la arquitectura y forma de vida de los locales. 

Es curioso y práctico esta forma de convivir, donde unos se ayudan a los otros y comparten los espacios comunes. 

Como anécdota cabe decir, que antiguamente los varones jóvenes debían cazar a otro hombre de otras etnias para demostrar su valentía. Entonces colgaban la calavera de su presa en la "longhouse" lo que tría buena suerte a la comunidad, pero esa calavera había que tratarla con respeto y darle ofrendas para conservar el espíritu del fallecido contento.......

Annah Rais is one of the longhouse villages made by the local ethnies. People around Borneo have traditionally built whole villages as one house- called longhouse, where all the rooms/ apartaments were connected. In the center of the village they always kept skulls. The people who obtained the skulls gained an honour and respect from the villagers. The skull was then hanged underneath the roof, togheter with the other skulls... it would bring luck to the village as long as the locals gave special gifts to the spirits to keep them happy.
The people that we have visited in Annah Rais have decided to continue to live in the traditional way. 

Annah Rais to typowa wioska, w jakich żyło się wszędzie na Borneo. Dziś należy juz do rzadkości. Jej mieszkańcy zdecydowali się kontynuować tradycje, aby utrzymywać się z ruchu turystycznego.
Cała wioska to jeden 'longhouse', czyli długi dom. Oznacza to, że domy są ze sobą połączone i wybudowane zostały na jednej, wspólnej platformie na drewnianych palach. Centralnym punktem takiego osiedla jest sala z czaszkami. Dawniej, osoba której udało się zdobyć czaszkę (czyli uciąć głowę komuś z sąsiedniej wioski) zyskiwała honor i szacunek całej wioski. Sama czaszka, zawieszona pod sufitem wraz z innymi czaszkami-trofeami, przynosiła wiosce szczęście. Aby jednak zadowolić zamieszkujące czaszki duchy, trzeba było dawać im prezenty, jedzenie oraz zawsze mieć zapalony w pobliżu płomień.