sábado, 24 de diciembre de 2016

NUESTRA VIDA EN JAQUÉ.

Ya podemos decir que tuvimos una "Vida en Jaque´", tamaño privilegio este del viaje.
Gracias a la oportunidad que nos brindaron Michelle y Beatriz de ser voluntarios en los distintos proyectos: Escuelita de la Paz / Jardines en Balsas/ Proyecto de Conservación de Tortugas Marinas de Jaqué, fue que nos labramos una vida que recordar en un hogar privilegiado, rodeados de nuevos amigos y nuevos y poderosos recuerdos.
Si bien los proyectos ocuparon la mayor parte de nuestros días, también tuvimos tiempo tiempo de disfrutar del lugar y de la gente, de crear ciertas rutinas y de aprovechar para aprender al máximo de cada encuentro.
Pasear por las calles sintiéndonos unos lugareños mas, compartir días de intercambios culinarios, compartir momentos de alegría en la playa o en el río, disfrutar de la compañía de los nuevos amigos y hacer de nuestros días "un no parar", hicieron que dos meses se convirtieran en toda una vida.
Visitábamos a nuestros amigos a sus casas, invitábamos a los niños a nuestro hogar, seducíamos a la noche de rumba desde alguna carcajada o nos íbamos a trabajar a las fincas de los amigos para truequear horas de trabajo por plátanos, arroz, maíz, ñames, otoes y abrazos.
Nuestra vida en Jaqué no fue tan distinta a la de otras veces, se basó en ser felices y en aprovechar el privilegio de tener un hogar confiscado como voluntarios, de poseer ciertas rutinas que amábamos como era trabajar con la tortugas , en los jardines y huertos o en la Escuelita de la Paz.
Digamos que fue una vida hermosa, en un lugar hermoso y llena de gente hermosa.
De nuevo un lugar remoto , se convertía en cercano, de nuevo gente extraña en hermanos y de nuevo el viaje nos regalaba un destino lleno de tantos recuerdos, que mi alma llora de alegría al evocarlos.
GRACIAS JAQUÉ, ETERNAMENTE GRACIAS POR TANTO.











Lobo ;)















NUESTRO HOGAR EN JAQUÉ.














Two months is enough time to become a part of a place. We made friends in Jaque and had our routines. We knew most of the people and everyone knew us. We had our dog (we took care of Papito´s dog Lobo, while Papito was away for over a month) and we had our  beautiful home here (Casa de Voluntarios is the house of Beatriz, who let´s the volunteers stay here). We knew where to get bananas,where the fruit trees grow and where to buy our veggies (Aida and her homegarden saved our lives and dinners many times). We had people to chat with about politics and about the weather and places to go to spend a lovely afternoon in nice company (like Delio and Marias house)´.
.....and we miss it all terribly.... Jaque that became the capital of the world for us and the beautiful people that rule our hearts!

Przez dwa miesiące można stać się częścią miejsca, wtopić w przestrzeń i wrosnąć w pamięć. Myślę że tego czasu wystarczylo abyśmy my stali się częścią Jaque, bo Jaque na pewno stało się częścią nas.
Znaleźliśmy tu przyjacio,mieliśmy nawet psa (Lobo to pies Papito, którym opiekowaliśmy się przez ponad miesiąc nieobecności jego właściciela). Dom Beatriz stał się naszym domem.
Wiedzieliśmy gdzie rośnie dzika juka, owocowe drzewa, kogo poprosić o banany i gdzie kupić fasolę i pikantne papryczki. Znaliśmy sąsiadów- bliższych i dalszych- tych z ktorymimozna było pogadać o polityce i tych od pogawędek o pogodzie. Cudowne popołudniowe uczty fundowali nam Delio i Maria, a diomedes i Abelares snuli opowieści o życiu w dżungli. Floralba i Marisol doradzały nam w sprawie roślinnych remediów a Aida dostarczała warzyw z ogródka.
Strasznie tęsknimy za tym miejscem, nasza dwumiesięczną małomiejską rutyną i pięknymi ludźmi. 

No hay comentarios:

Publicar un comentario