viernes, 1 de abril de 2016

ISLA DE OMETEPE - SANTA CRUZ Y VOLCÁN MADERA.

Desde Moyogalpa nos fuimos hacía el lado opuesto de la isla, para dar con nuestros huesos en la playa de Santa Cruz. Aquí, de nuevo acampamos a escasos metros de la orilla de la playa, en un lugar divertido, caótico y que nos aportó luces y sombras.
Lo importante fue que Lena, Domingo, Alícia, Adán y nosotros habíamos decidido pasarlo en grande en aquel lugar, en el que coincidimos con más viajeros y algún personaje de relevancia. Por tanto ese lugar quedo marcado por numerosas anécdotas, carcajadas e historias surreales.
La playa estaba tan cercana que hasta nos acostumbramos a ella mientras recorríamos los 2-3 kilómetros que tenía, para regalarnos estampas de postal con los volcanes Madera y Concepción como objetivo predilecto de nuestras cámaras. Era mágico, tener enfrente los dos volcanes, la playa y los amigos al retortero, mientras ideábamos que hacer o disfrutábamos de una cerveza fría entre risas e historietas.
Por otro lado, varios de los allí acampados decidimos hacer una excursión para alcanzar la cima del volcán Maderas. Pronto la palabra excursión dejo de ser la elegida para describir aquella jornada de risas sufridas, pasos embarrados, sudores helados y pies destrozados. 9 horas tardamos en subir, no ver mucho por la nube que vivía aquel día en el cima y bajar hasta la playa, 9 horas de una paliza en toda regla, de una paliza gratificante por haberlo conseguido.
Las vistas desde la ladera del volcán eran impresionantes, con el volcán Concepción en frente desafiante , con la forma casi de guitarra de la isla de Ometepe y con los tonos verdes, blancos y azules que lo coloreaban todo.
Vinimos con la idea de pasar un par de días en Ometepe, cuando nos dimos cuenta llevábamos una semana, y abandonamos la idea de vivir allí para siempre cuando entre risas nos dijimos que deberíamos seguir nuestros viajes.
Santa Cruz se quedó grabado en mi memoria para siempre, por circunstancias varias, como el de haber volado en alguna noche estrellada, como el de haber embriagado mi alma de felicidad durante días, como el de haber encontrado un mesías que se desvaneció en una alegre mañana y como el de haber sido cómplice de algún pecado sonriente y afable.































Most of our time on the beautiful Ometepe we have spent somwhere near Santa Cruz, in a small family camping, sharing our time and laughters with Domingo, Lena, Alicia, the spanish guys, Adan, whom we´ve met in Moyogalpa, and so many more... 
We had the perfect spot. Cheap. At the beach. Between the volcanoes. And it was only at the last day, that they tried to cheat on us with the prizes... a real success story in this part of the world...
But let´s forget the bad stuff and concentrate on the really good! And there was sooooo much goood.... I mean... just take a look a these pics. Truly amazing! Everyday we would walk from our camping at Maderas all the way to the end of the beach... with views on the two volcanoes, hiding shy behind the clouds. We would invent elaborated one-pot- dishes that we cooked on a tiny barbecue with wood that we gathered behind the tents. We would spend whole days just sitting around, talking and laughing while the flood of new cold beer bottles didn´t seem to find its end.  
We would enjoy the beach, the calm water, the birds fishing in front of us and the horses passing by... We would make so many kilometeres getting from one tip of the beach to the other, just to realize, that we aren´t really in mood to go ALL the way back...
But our biggest achievement was climbing the Maderas Volcano. And by saying achievement I really mean it!
That was sooo hard. We are used to long treks uphill, but this time the trek has beat us!
Half of the way I was feeling sick and thinking of turning back (glad I didn´t) and when I finally felt better, the really difficult part started. For two hours we just kept on stucking in mudd. Up til our knees! All covered with red and brown clay and mudd. The volcano was all covered with clouds, the humidity was extremely high, it was rather cold up there. Not fun at all. But we made it all the way to the top. Then we got lost and saw the lake on the top only from the back (decided it was good enough). And yeah... the postcards from Ometepe surely did look great with the turquise lake and the view over the whole island. Well, all we saw was even more mudd and clouds....
But it was still worth it. The forest was absolutely beautiful (although I didn´t snap any pics of it... just wasn´t in the mudd.... I mead...mood for it!) and it was more than gratifying to finaly get to the top of this tiny dormant mountain (only 1394 m asl)!!!The lesson has been learnt, volcanoes aren´t made for us:)

Na Ometepe wiekszosc czasu spedzilismy w okolicach Santa Cruz, na malym campingu przy plazy. Nasze leniwe dni nad jeziorem dzielilismy z Domingo i Lena, ALicia i Hiszpanami oraz z cala grupa nowo poznanych, wspanialych ludzi.
Znalezlismy , jak sie wydawalo (az do momentu kiedy przyszlo nam zaplacic i pozegnac sie) miejsce idealne, tanie, swietnie polozone. Ale zapomnijmy o przykrosciach, w Nikaragui cholernie nieprzyjemne proby zdzierania z nas kasy staly sie niestety codziennoscia...

Nasz czas upylwal na spacerach po plazy... kiedy po kilkukilometrowym spacerze, bedac na jej drugim koncu odechceiwalo nam sie chodzenia, co wykorzystywalismy jako wymowke do powylegiwania sie na wulkanicznym, czarnym piachu.
Nasze spacery miedzy wulkanami byly tak naprawde jedyna aktywna roizrywka przez tych kilka dni. No chyba ze policzyc nasze wielogodzinne proby gotowania jednogarnkowych dan na chwiejnie skleconym grillu ogrzewanym drewnem znalezionym wokol namiotow. Prawdziwa lekcja surwiwalu. 
Po kilku dniach lenistwa dostalismy od wulkany Maderas prawdziwa nauczke. Ta wedrowka pod gore okazala sie o wiele trudniejsza, niz sie spodziewalismy. Przez pierwsze dwie godziny nie czulam sie najlepiej, a jak juz wreszcie doszlam do siebie, okazalo sie ze dotarlismy do najtrudniejszej czesci wspinaczki. Uwierzcie, wchodzenie pod gore to pestka w porownaniu do wchodzenia pod gore grzeznac w blocie i- co gorsze- glinie az po kolana. Naprawde- PO KOLANA. Sprobujcie wlozyc nogi w gline po kolana i potem je wyciagnac. Nie jest latwo. A teraz pomnozcie to przez prawie trzy godziny ¨marszu´.  W sumie wejscie i zejscie na majace zaledwie 1394m npm Maderas zajelo nam 9 godzin. Trafilismy chyba na najgorsze mozliwe warunki pogodowe. Od polowy wspinaczki bylismy w chmurach, wiec nie tylko pozegnalismy sie z widokami, ale tez skazani bylismy na przenikajaca przez wszystkie warstwy ubrania wilgoc. Czasami, dla odmiany padal deszcz. A na otwartych przestrzeniach porzadnie wialo. Dodatkowo w kilku miejscach, pod wplywem erozji wodnej zniknal szlak. Rozplylnal sie lub, miejscami, ¨spadl¨ kilka metrow nizej. Z pocztowkowymi widokami na jezioro na szczycie i cala wyspe pozegnalismy sie juz w drodze na szczyt. Dodatkowo, zle oznaczony szlak (+ przewodnik, ktorego dawno zgubilismy we mgle) zaprowadzil nas do jeziora od jego mniej malowniczej strony (czyt. od dupy strony, i juz nam sie nie chcialo tego cholernego jeziora na okolo obchodzic... w koncu i tak bylo wszystko zamglone!) Wazne, ze dotarlismy na szczyt (yhmmm...)! Naszym ulubionym nowym powiedzonkiem na rzeczy niemozliwe (chociaz przeciez nic nie jest niemozliwe;)) to: ¨widze to jak wulkan we mgle...¨ 
ALe co tam... Ometepe, pelne wrazen to miejsce ktore zawsze bedzie miec specjalna szufladke w naszych sercach. Ometepe to wyspa szczesliwa!

ISLA DE OMETEPE-MOYOGALPA.

Uno de los lugares mas fascinantes de Centroamérica es sin duda la isla de Ometepe, por su historia y por la belleza natural que posee.
Desde la ciudad de Rivas embarcamos en uno de los numerosos ferrys que hacen la ruta hasta la isla de Ometepe para arrivar a Moyogalpa, la población económica y de transito de la actualidad dentro de la isla.
Aquí de nuevo buscamos lugar para acampar y poder disfrutar de varios días en los alrededores. Llegamos junto a Domingo, Lena y Alícia, para formar los cinco un grupo perfecto de diversión y curiosidad, al que se unió Adán "el vasco", que trabajaba allí llevando turistas, viajeros y peregrinos al hostel y lugar de acampada a cambio de comida, reposo y delirios.
Moyogalpa y sus alrededores nos ofrecieron nuevos paisajes. El oleaje del lago llegaba a las orillas verdes mientras las siluetas de caballos y vacas bebían y pastaban en las aguas poco profundas. Hombres o mujeres lavaban la ropa en diferentes puestos situados a lo largo de las orillas y nosotros cual transeúntes mirábamos todo aquello con curiosidad y alegría.
El lago nos engañaba con apariencia de mar, con su color y sus olas, pero el trago dulce al bañarse en aquellas aguas nos devolvía a la realidad. 
Nos divertimos como pudimos en aquel lugar, buscando senderos a nuevas playas o mirando con atención el volcán Concepción siempre cubierto con sus nubes misteriosas. Emprendimos rutas hacía distintos lugares , como a la Barra de Punta de Jesús María, donde el volcán es el testigo directo de un baño de lo mas curioso en las aguas del lago, mientras el oleaje te ataca de varios lados.
Además los cinco disfrutamos de momentos de tertulia, de cervezas en rincones encontrados por casualidad o de almuerzos típicos al olor de una barbacoa.
Ometepe, nos daba la bienvenida y su magia empezaba a atraparnos sin darnos cuenta......


































Ometepetl in Nahuatl means two mountains. The two mountains are actually two volcanoes and Ometepe is a peanut shaped, volcanic island on Nicaragua lake. It is world´s highest lake island thanks to Concepcion volcano and it´s 1610m asl.
It is magical, not only because of it´s exceptionall energy. The two volcanoes rule over the landscape and are visible from nearly everywhere. But the beauty of the island does not only hide in the volcanis cones of Concepcion and Maderas. 
While for most of the people Moyogalpa is just a quick stopover, an uninteresting harbour town, we decided to give it a chance and stay for a few days. We camped outside the town at the shores of the lake in the place that turned out to be the spot to swim for all the domestic animals. Every morning hoards of cattle and horses enjoyed the cold water of the lake making our views in the sunrise or sunset light more than picturesque.
We also decided to make a trek to Punta de Jesus Maria. After the adventurous walk along the lake shore, some climbing through the fallen trees and trying not to loose our shoes in the mudd, we found the tiny peninsula, that gives you the most incredible outlook on the Concepcion volcano!Simply stunning!

Ometepetl w jezyku Nauatl oznacza dwie gory. Te dwie gory to tak naprawde wulkany a Ometepe to wulkaniczna wyspa na jeziorze Nicaragua. Jest to najwyzsza na swiecie wyspa na jeziorze, a miano to zawdziecza wysokiemu na 1610m npm wulkanowi Concepcion.
Wulkan ten jest nadal czynny, ostatnio przypomnial o sobie malym trzesieniem ziemi w 2010 roku.
Niespotykana, silna energie czuc wszedzie na wyspie. To miejsce pelne magii i mocy a dodatkowo jest tu przepieknie.
Dotrzec mozna tutaj jednym z wielu statkow lub malych rybackich lodzi. Wiekszosc pasazerow, ktorzy docieraja do portu w Moyogalpa, szybko stad uciekaja, udajac sie wglab wyspy. My postanowilismy zostac i nie pozalowalismy. Znalezlismy camping nad samym brzegiem jeziora, daleko od centrum. MIejsce to, jak sie okazalo, bylo kapieliskiem dla okolicznych zwierzat domowych. CO rano i co wieczor kapaly sie tu cale stada krow, bawolow i koni, zapewniajac niespotykane widoki przy wschodzie i zachodzie slonca!
Wraz Domingo, Lena i Alicia wybralismy sie tez na piesza wedrowke wzdluz brzegu jeziora. Naszym celem byl miniaturowy polwysep Jesus Maria. Mozna tu dotrzec ulica, ale nam zamarzyla sie wyprawa przez chaszcze.... spacer byl przepiekny, ale rzadko uzywana sciezka byla mocno zarosnieta, co zaowocowalo podrapanymi nogami dzieki przechodzeniu przez powalone drzewa i grzeznieciem w blocie po kostki, co nie jest przyjemne, szczegolnie ze oznacza walke o wyciagniecie japonek przy kazdym kroku. Jednak trudy przeprawy okazaly sie warte widoku, ktory zastalismy na Punta de Jesus Maria. Widok na wulkan Concepcion byl spektakularny!