¡El Canal de Panamá!, por fin pudimos curiosear la fastuosa obra de ingeniería que es el Canal.
El Canal de Panamá es la vía de navegación quizás mas famosa del planeta, aquí es posible unir el Mar Caribe con el Océano Pacífico atravesando el istmo de Panamá en su punto mas estrecho, ¡solamente 65km!. Este inmenso canal interoceánico esta compuesto por varias esclusas que suben a los barcos hasta la altura del lago Gatún (creado artificialmente) para luego bajarlos hacia el Pacífico o Caribe según la dirección de los mismos.
Desde su inauguración el 15 de agosto de 1914, este canal ha sido parte importante de la historia del siglo XX y con la nueva ampliación, seguramente del XXI. El Canal fue y es sin duda a parte de una obra de ingeniería de considerable valor, un lugar estratégico en lo económico y en lo político desde su creación.
Por todos es conocida la Administración del Canal por parte de EE.UU, durante mucho tiempo hasta que se firmo un tratado entre Torrijos y Carter en 1977 que devolvería paulatinamente el control del Canala a los panameños, siendo el 31 de diciembre de 1999 cuando el canal pasa definitivamente a ser controlado por la Autoridad del Canal de Panamá. Hay una huella imborrable del paso de los norteamericanos en la vida del canal, pueblos, edificios o lugares que les pertenecían en los 8 kilómetros de perímetro alrededor del Canal que guardan hoy cierto aire a épocas pasadas.
Pero dejando de lado la historia, debo decir que es fascinante ver los barcos pasar por el Canal, traspasar las esclusas, remolcados desde el agua y desde tierra firme. Es un lugar único, donde uno pudiera pasar el día entero entretenido viendo barcos pasar y admirar las maniobras para que consigan pasar.
Lo dicho, esta visita al Canal de Panamá, ha sido otra de esas curiosidades que este viaje nos ha permitido descubrir y contemplar.
The idea of making a canal that would connect Pacific and Atlantic Oceans was almost as old as the conquest of the american continent. Two locations were taken under consideration- finally Panama was chosen instead of Nicaragua, due to the existance of the Panama Railroad made by the Americans. In 1881 Compagnie Universelle du Canal Interoceanique under the french engineer Ferdinand de Lesseps got the green light from Columbian government to start building the canal. Lesseps previously succeeded in building the Suez Canal, and now wanted to repeat the same recipe for succes in Panama by making another sealevel canal, just like the one in Suez. His proposition was strongly opposed by another engineer, Adolphe Godin de Lepinay, who- after studying the isthmus, proposed making two dams, that would make two lakes and divide their waters from the ocean, where the water laevel was lower than inland. De Lepinays plans were genius, but got totally ingored by the french builders, who pursued the propositions made by Lesseps, who also overlooked the fact, that the canal would be built in difficult tropical climate and diseases, heavy rain seasons and at different elevations. Even though in the end the plans have been changed in favor of the high-level lock canal, the company closed in 1889 and the project got stopped. Over 20 thousand people died during the operation.
In 1902 the US Congress authorized buying the canal from Colombia, but the negotiations on the treaty were broke down. The US then backed Panama in declaring its independence and in 1904 the two countries signed a treaty and created Panama Canal Zone (a strip of land of 8km on each bank of the canal).
The canal was opened to traffic on August 15, 1914.
In September 1977 a new treaty between Panama and the US has been signed (Torrijos-Carter). This treaty declared Panama the sovereign of the Canal Zone, but gave the US the right to manage the canal for the following 20 years. The Canal was given to Panama on 31.12.1999.
The Canal, from coast to coast is 65 km long (82 if you count from deep water to deep water) and has just been deepend.
Pomysł na utworzenie kanału, który skróciłby drogę morską między wschodnim i zachodnim wybrzeżem Ameryki jest niemalże tak stary, jak "odkrycie" tego kontynentu. Początkowo rozważano przecięcie przesmyku w Nikaragui albo Panamie. Ostatecznie wygrała druga opcja, za czym przemawiało istnienie koleji łączącej dwa wybrzeża, a projekt kanału powstał właśnie wzdłuż tej trasy. W 1881 roku francuska firma Compagnie Universelle du Canal Interoceanique dostała pozwolenie na rozpoczęcie prac. Autorem projektu kanału był Ferdinand de Lesseps, który wcześniej zbudował Kanał Sueski. Jego pomysł spotkał się z ostrą krytyką innego inżyniera, barona Adolfa Godin de Lepinay, który dokładnie zbadał teren i zaproponował budowę tam na dwóch końcach kanału, ponieważ poziom wody wzdłuż biegu kanału był różny. Ta propozycja została jednak zignorowana, podobnie jak sugestie, że tropikalny klimat i związane z nim choroby także nie sprzyjają budowie. Ostatecznie rozpoczęto budowę według planów Lessepsa- które mówiły o stworzeniu kanału o wyrównanym poziomie, nie biorąc pod uwagę naturalnej niwelacji terenu. Prace pochłonęły życie ponad 20 tyś. robotników (oraz ok. 5tys. podczas prac wykonywanych przez Amerykanów) i zakończyły się fiaskiem, mimo że pod koniec uznano wyższość pomysłu de Lepinaya. Compagnie Universelle du Canal została zamknięta w 1889 roku a prące na d budową wstrzymane do 1902 roku, kiedy to amerykański kongres przegłosował autoryzację na wszczęcie budowy na nowo, jednak negocjacje z Kolumbią na ten temat zostały przerwane. Stany Zjednoczone poparły więc Panamę w jej dążeniu do niepodległości od Kolumbii w 1903 roku, a rok później podpisano traktat o utworzeniu Strefy Kanały Panamskiego w niepodległej już Panamie, dzieląc kraj na dwie części 16 -kilometrowym pasem wzdłuż kanlu, podległym jurysdykcji amerykańskiej i tworząc tam zamknięte terytorium. Kanał Panamski został otwary 15 sierpnia 1914 roku. Ma długość 65 km mierząc od wybrzeża do wybrzeża (lub 82, mierząc odległość od mielizny do mielizny).
W 1977 roku prezydenci Panamy i USA Torrijos i Carter podpisali traktat oddający strefę kanału Panamie, dając prawo do jej użytkowania amerykanom na kolejnych 20 lat. Ostatecznie Panama uzyskała pełne prawa do Kanału w 1999 roku, a niedawno zakończono prace pogłębiające go, co umożliwiło przeprawę większym jednostkom.
Kanał Panamski dostarcza niemalże połowę budżetu państwa i stał się atrakcją turystyczną numer jeden. Historia kanału to historia całego państwa i narodu.
El Canal de Panamá es la vía de navegación quizás mas famosa del planeta, aquí es posible unir el Mar Caribe con el Océano Pacífico atravesando el istmo de Panamá en su punto mas estrecho, ¡solamente 65km!. Este inmenso canal interoceánico esta compuesto por varias esclusas que suben a los barcos hasta la altura del lago Gatún (creado artificialmente) para luego bajarlos hacia el Pacífico o Caribe según la dirección de los mismos.
Desde su inauguración el 15 de agosto de 1914, este canal ha sido parte importante de la historia del siglo XX y con la nueva ampliación, seguramente del XXI. El Canal fue y es sin duda a parte de una obra de ingeniería de considerable valor, un lugar estratégico en lo económico y en lo político desde su creación.
Por todos es conocida la Administración del Canal por parte de EE.UU, durante mucho tiempo hasta que se firmo un tratado entre Torrijos y Carter en 1977 que devolvería paulatinamente el control del Canala a los panameños, siendo el 31 de diciembre de 1999 cuando el canal pasa definitivamente a ser controlado por la Autoridad del Canal de Panamá. Hay una huella imborrable del paso de los norteamericanos en la vida del canal, pueblos, edificios o lugares que les pertenecían en los 8 kilómetros de perímetro alrededor del Canal que guardan hoy cierto aire a épocas pasadas.
Pero dejando de lado la historia, debo decir que es fascinante ver los barcos pasar por el Canal, traspasar las esclusas, remolcados desde el agua y desde tierra firme. Es un lugar único, donde uno pudiera pasar el día entero entretenido viendo barcos pasar y admirar las maniobras para que consigan pasar.
Lo dicho, esta visita al Canal de Panamá, ha sido otra de esas curiosidades que este viaje nos ha permitido descubrir y contemplar.
The idea of making a canal that would connect Pacific and Atlantic Oceans was almost as old as the conquest of the american continent. Two locations were taken under consideration- finally Panama was chosen instead of Nicaragua, due to the existance of the Panama Railroad made by the Americans. In 1881 Compagnie Universelle du Canal Interoceanique under the french engineer Ferdinand de Lesseps got the green light from Columbian government to start building the canal. Lesseps previously succeeded in building the Suez Canal, and now wanted to repeat the same recipe for succes in Panama by making another sealevel canal, just like the one in Suez. His proposition was strongly opposed by another engineer, Adolphe Godin de Lepinay, who- after studying the isthmus, proposed making two dams, that would make two lakes and divide their waters from the ocean, where the water laevel was lower than inland. De Lepinays plans were genius, but got totally ingored by the french builders, who pursued the propositions made by Lesseps, who also overlooked the fact, that the canal would be built in difficult tropical climate and diseases, heavy rain seasons and at different elevations. Even though in the end the plans have been changed in favor of the high-level lock canal, the company closed in 1889 and the project got stopped. Over 20 thousand people died during the operation.
In 1902 the US Congress authorized buying the canal from Colombia, but the negotiations on the treaty were broke down. The US then backed Panama in declaring its independence and in 1904 the two countries signed a treaty and created Panama Canal Zone (a strip of land of 8km on each bank of the canal).
The canal was opened to traffic on August 15, 1914.
In September 1977 a new treaty between Panama and the US has been signed (Torrijos-Carter). This treaty declared Panama the sovereign of the Canal Zone, but gave the US the right to manage the canal for the following 20 years. The Canal was given to Panama on 31.12.1999.
The Canal, from coast to coast is 65 km long (82 if you count from deep water to deep water) and has just been deepend.
Pomysł na utworzenie kanału, który skróciłby drogę morską między wschodnim i zachodnim wybrzeżem Ameryki jest niemalże tak stary, jak "odkrycie" tego kontynentu. Początkowo rozważano przecięcie przesmyku w Nikaragui albo Panamie. Ostatecznie wygrała druga opcja, za czym przemawiało istnienie koleji łączącej dwa wybrzeża, a projekt kanału powstał właśnie wzdłuż tej trasy. W 1881 roku francuska firma Compagnie Universelle du Canal Interoceanique dostała pozwolenie na rozpoczęcie prac. Autorem projektu kanału był Ferdinand de Lesseps, który wcześniej zbudował Kanał Sueski. Jego pomysł spotkał się z ostrą krytyką innego inżyniera, barona Adolfa Godin de Lepinay, który dokładnie zbadał teren i zaproponował budowę tam na dwóch końcach kanału, ponieważ poziom wody wzdłuż biegu kanału był różny. Ta propozycja została jednak zignorowana, podobnie jak sugestie, że tropikalny klimat i związane z nim choroby także nie sprzyjają budowie. Ostatecznie rozpoczęto budowę według planów Lessepsa- które mówiły o stworzeniu kanału o wyrównanym poziomie, nie biorąc pod uwagę naturalnej niwelacji terenu. Prace pochłonęły życie ponad 20 tyś. robotników (oraz ok. 5tys. podczas prac wykonywanych przez Amerykanów) i zakończyły się fiaskiem, mimo że pod koniec uznano wyższość pomysłu de Lepinaya. Compagnie Universelle du Canal została zamknięta w 1889 roku a prące na d budową wstrzymane do 1902 roku, kiedy to amerykański kongres przegłosował autoryzację na wszczęcie budowy na nowo, jednak negocjacje z Kolumbią na ten temat zostały przerwane. Stany Zjednoczone poparły więc Panamę w jej dążeniu do niepodległości od Kolumbii w 1903 roku, a rok później podpisano traktat o utworzeniu Strefy Kanały Panamskiego w niepodległej już Panamie, dzieląc kraj na dwie części 16 -kilometrowym pasem wzdłuż kanlu, podległym jurysdykcji amerykańskiej i tworząc tam zamknięte terytorium. Kanał Panamski został otwary 15 sierpnia 1914 roku. Ma długość 65 km mierząc od wybrzeża do wybrzeża (lub 82, mierząc odległość od mielizny do mielizny).
W 1977 roku prezydenci Panamy i USA Torrijos i Carter podpisali traktat oddający strefę kanału Panamie, dając prawo do jej użytkowania amerykanom na kolejnych 20 lat. Ostatecznie Panama uzyskała pełne prawa do Kanału w 1999 roku, a niedawno zakończono prace pogłębiające go, co umożliwiło przeprawę większym jednostkom.
Kanał Panamski dostarcza niemalże połowę budżetu państwa i stał się atrakcją turystyczną numer jeden. Historia kanału to historia całego państwa i narodu.
No hay comentarios:
Publicar un comentario